بهترین فوتبالیست تاریخ معرفی شد: لیونل مسی
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۴۶۴۵۲
خودشه. او در حال حاضر بهترین بازیکن تمام دورانهاست؛ شکی در این نیست. به آمار نگاه کنید؛ لیگها، جامها، کفشهای طلا، پی چیچیها، توپهای طلا و حالا جام جهانی...
او هر چه در توان داشت گذاشت و به آنچه میخواست، رسید. هر چیزی را که در وجودش بود، روی میز گذاشت و چیزی را که دلش میخواست، از طرف دیگر برداشت کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پیش از این صحبتهای زیادی درباره اینکه چه کسی بهترین بازیکن جهان است مطرح میشد؛ صحبتهایی که ارتباط زیادی با نوستالژی و حتی افسانهسرایی داشت اما بحثها بالاخره به پایان رسید و این اتفاق برای همیشه رخ داد. مسی برای همیشه و از نظر مطلق، تبدیل به بهترین بازیکن تاریخ فوتبال شد. او اگرچه در کمیت همیشه بهتر از مارادونا بود اما همواره او را بابت به دست نیاوردن جام جهانی و عدم توانایی برای هدایت تیم آرژانتین و کمبود نیروی رهبری مورد انتقاد قرار میدادند و حتی خود دیهگو مارادونا هم مصاحبهای معروف در این زمینه دارد.
با این حال او برای رسیدن به این عنوان، تا حد زدن دو گل در فینال جام جهانی پیش رفت؛ کاری که حتی دیهگو هم در اوج دوران فوتبالش در سال ۱۹۸۶ موفق به انجام آن نشد.
وقتی داور سوت پایان را کشید، دقایقی از لحظهای که او با سماجت توپ را از خط دروازه فرانسه عبور داد، گذشته بود. وقتی که او گریه کوچکی در میانه میدان کرددو صحنه را به همان شکلی که خودش میخواست، چید؛ اگرچه او اینبار کمی هم مدیون دیبو مارتینز، دروازهبان عجیب و غریب تیم ملی آرژانتین بود که نگذاشت با وجود تساوی ۳-۳ در لحظات آخر، آرژانتین گل چهارم را دریافت کند.
اما فوتبال با همین چیزها فوتبال است. با اندکی شانس که مسی مستحق آن بود. برای اینکه او تبدیل به چیزی بشود که دیگر نتوانیم شبیه آن را ببینیم.
لئوی اسطورهای امشب ممکن بود در بهترین فینال تمام دوران جامهای جهانی، شکست هم بخورد؛ با وجود تساوی ۳-۳ در مسابقهای که بارها نتیجهاش تغییر کرد. مسابقهای همراه با سرگرمی محض که پر از لحظات تماشایی است. رقابتی پر از درام با قهرمانهای فوقالعادهاش؛ دیماریای گریان، امباپه خشمگین، مسی متعصب، مارتینز حیلهگر و شوری که در ساق پای جوانهایی مثل کاماوینگا و .. جاری بود.
مسی در بازی امشب هم رهبر بلامنازع گروهی از فوتبالیستهای تشنه افتخار بود که برایش جان میدادند؛ فوتبالیستهایی که چنان خود را تسلیم رهبرشان کرده بودند که به نظر نمیرسد آرژانتین دیگر در تاریخ، تیمی به این یکدستی داشته باشد.
جالب اینکه در جشن قهرمانی، اولین آرژانتینی که روی سکو رفت، نری پومپیدو، گلر تیم ملی در جام جهانی ۱۹۸۶ بود؛ همقطار دیهگو مارادونا در آن تورنمنت استثنائی که همیشه در تاریخ با مارادونا به یاد میآید.
اما مسی هم تاریخ خود را ساخت؛ ۴۴ سال بعد در قارهای متفاوت و در شرایطی که در آخرین لحظه، عبای حاکم کشور میزبان را بر تن کرد تا باز هم بحثهای بیشتری پیرامون خود بربیانگیزد. این همان وجه مارادونایی و غیرقابل پیشبینی او بود که در این تورنمنت به ناگاه در بین گلبولهای قرمز خونش پدیدار شد و او را از شماره ۱۰ جاودانه تاریخ پیش انداخت.
حالا مسی همه چیز را دارد و بالاخره جامی را به دست میآورد که دنیا را زیر پای او خواهد گذاشت.
منبع: ورزش 3
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۴۶۴۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اولین سرمربی مارادونا هم به الدیهگو پیوست
سزار لوئیس منوتی، یکی از بزرگترین اسطورههای تاریخ فوتبال آرژانتین، در سن ۸۵ سالگی درگذشت.
به گزارش تابناک ورزشی؛ قهرمان جهان در سال ۱۹۷۸ میراثی فراموشنشدنی در فوتبال از خود به جای گذاشت. مرد روزاریو و یکی از مهمترین افراد تاریخ فوتبال آرژانتین و جهان، اگرچه بهعنوان یک فوتبالیست دوران حرفهای خوبی داشت اما بهعنوان مربی به شکوه خود رسید و بهترین روزهای عمرش را در آن بازه سپری کرد.
"الفلاکو" که کشورش را برای نخستینبار قهرمان جام جهانی کرد، اولین سرمربی بود که دیگو مارادونا را به تیم ملی فراخواند و همچنین مربی او در بارسلونا هم بود. منوتی طی سالهای ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، یکی از اعضای کادر اجرایی تیم ملی آرژانتین بود.
منوتی دوران مربیگری را با هدایت نیوولز آغاز کرد و سپس قهرمانی با اتلتیکو هوراکان در سال ۱۹۷۳ او را به تیم ملی آرژانتین رساند. او میدانست چگونه تیم ملی را به سبک خود بسازد و همین کار را هم کرد. او تیمی هجومی ساخت که در سال ۱۹۷۸ قهرمان جام جهانی شد و بر بام فوتبال جهان ایستاد.
پس از ناامیدی در سال ۱۹۸۲ و حذف از جام جهانی، او به بارسلونا پیوست و در آنجا سه عنوان قهرمانی بهدست آورد. منوتی همچنین در دو دوره هدایت بوکا جونیورز را برعهده داشت. سه دوره هم در ایندیپندنته حضور داشت و تا زمان بازنشستگی در سال ۲۰۰۷ در باشگاههای اتلتیکو مادرید، ریورپلاته، پنیارول، تیم ملی مکزیک، سمپدوریا، روزاریو سنترال، پوئبلا و تکاس هم مربیگری کرد.
او که همیشه مردی محترم در فوتبال آرژانتین بود، در چند وقت اخیر خود را وقف حضور در مدیریت و مشورت در خصوص روند تیم ملی کرده بود. او یکی از حامیان لیونل اسکالونی بود که درنهایت منجر به قهرمانی آرژانتین در جام جهانی ۲۰۲۲ شد.
این مربی آرژانتینی پرافتخار روز یکشنبه در سن ۸۵ سالگی درگذشت.او دریک ماه گذشته به دلیل مشکلات خونی در بیمارستان بستری بود. او بخش قابل توجهی از تاریخ فوتبال را به خود اختصاص داده و انتظار میرود در ساعات آینده باشگاههای زیادی به این اتفاق تلخ واکنش نشان دهند.